Alttan alıyordu. Bu durum sürekli hale gelmişti. Görev edinmişti artık, benimsemişti iyice alttan almayı. Bir zorunluluk değildi onun için. Aksine kişiliğini ifa biçimiydi. Alttan almak, dengelemek, derlemek, toparlamak, örtmek, olayların seyrini değiştirmek… Hep onun işiydi. Anaçtı, paylaşmayı iyi bilirdi, duygusaldı. Kocamandı yüreği , sevgi doluydu. Bu alttan almalarının yakıtı anaçlığı ve sevgi dolu yüreğiydi. Ne olduysa oldu ve bir gün karar verdi. Sevgi dolu yüreğini incitmişlerdi. Sınır koyacaktı, mesafeli olacaktı. Edilen cüretler yormuştu onu. Suistimal edilen iyi niyetler, kıskançlık kaynaklı yanlış anlamalar… O masumdu fakat etrafı öyle değildi. Bir ciddiyet, resmiyet haline büründü. Değişimi etraftan fark ediliyordu. Açık kapı bulamayan yürekler kendini geri çekiyordu, bulanlarsa hoş gelmiş sefa gelmişti. Seçme kabiliyeti devreye girmişti. Artık gönül kapısı herkese açık değildi.  Bakıyordu önceden,  şimdi ise görüyordu. Bir duruş kazanmıştı. Bir seziş…  Herkese sevgi dağıtmadığından sevgisi de kıymetlenmişti. Gidilecek adresler sevgiye layık olanlarındı. O da kıymet kazanmıştı. Gözden geçirme hasletine kavuşmuştu. Gözü açılıyor, gözden geçiriyor, göze alıyordu. Gözü açıldıkça muhalif oluyor, gözden geçirdikçe yanlış insanları hayatından eliyor, göze aldıkça cesareti artıyordu.